Κύριοι, έχουμε μπροστά μας μια δολοφονία

Ο επιθεωρητής Γιόχαν δεν το σκέφτηκε καθόλου και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Πάντα απαντούσε «ναι»  στην ερώτηση αν θέλει και αναψυκτικό.  Ήταν από τα πράγματα που δεν μπορούσε να αρνηθεί ακόμα και αν δεν είχε ιδιαίτερη όρεξη για αναψυκτικό ή ακόμα και αν είχε περάσει το όριο των δύο την ημέρα που είχε βάλει στον εαυτό του. Ακόμα κι αν δεν το έπινε, στην ερώτηση θα απαντούσε ναι.

«Επιθεωρητά, θα αργήσουμε» είπε ανυπόμονα ο νεαρός βοηθός του. Και η αλήθεια ήταν ότι είχαν αργήσει ήδη, αλλά αν ο επιθεωρητής Γιόχαν δεν έτρωγε κάτι πρώτα,  δεν θα μπορούσε να σκεφτεί καθαρά. Οπότε μπορεί να καθυστερούσαν λίγο, αλλά είχαν περισσότερες πιθανότητες να βρουν λύση στο πρόβλημα που τους περίμενε, αν πρώτα τσιμπούσαν κάτι.

Πήρε το δίσκο στα χέρια του και κατευθύνθηκε προς το τραπέζι που ήταν δίπλα στην είσοδο. «Δεν μπορούσαμε να τα πάρουμε στο χέρι; Ο Αρχηγός ήταν ξεκάθαρος. Να είμαστε σε μισή ώρα εκεί. Μόλις συμπληρώθηκε μισή ώρα». Ο επιθεωρητής Γιόχαν σαν να μην άκουσε καν δάγκωσε μια μπουκιά από την κυπριακή πίτα με γύρο κοτόπουλο και σως μουστάρδας και αμέσως τράβηξε μια μεγάλη ρουφηξιά από το αναψυκτικό.

Ο νεαρός βοηθός απηυδισμένος κάθισε στην απέναντι καρέκλα. Ετοιμάστηκε να πει κάτι.

«Πάρε πατατούλες και σκάσε» είπε ο επιθεωρητής Γιόχαν και έφαγε άλλη μια μεγάλη μπουκιά. Δεν μπορούσε με τίποτα να συνηθίσει στην ιδέα ότι του είχαν δώσει βοηθό. Είχε μάθει να δουλεύει μόνος του. Οποιαδήποτε εξωτερική επιρροή συνήθως τον αποσυντόνιζε. Αλλά καταλάβαινε γιατί του είχαν δώσει «βοηθό» όπως τον είχαν αποκαλέσει.

Τον είχαν βάλει για να τον προσέχει. Ειδικά μετά το περιστατικό στις Τζιτζιφιές όπου είχε χτυπήσει τον μάρτυρα επανειλημμένα με τη βάση μια ομπρέλας στο κεφάλι. Τι να έκανε όμως; Ήταν σίγουρος ότι του έλεγε ψέματα. Οπότε τώρα απλά θα πήγαινε με τα νερά τους για λίγο καιρό και μετά θα γύρναγε στην καθημερινότητα του που ΔΕΝ περιελάμβανε κανέναν καταραμένο βοηθό.

«Επιθεωρητά πρέπει να φύγουμε».

«Πάρε πατατούλες και σκάσε» επανέλαβε ψύχραιμα ο επιθεωρητής Γιόχαν. Έφαγε την τελευταία μπουκιά, ήπιε μια ακόμα γουλιά από το αναψυκτικό του, χωρίς όμως να το τελειώσει, έβαλε κάτι στην εσωτερική τσέπη της καπαρντίνας του και σηκώθηκε από τη θέση του. Ο νεαρός βοηθός τον ακολούθησε με γοργό βήμα χωρίς να πει κουβέντα.

Έφτασαν στο σημείο που τους είχαν καλέσει είκοσι λεπτά αργότερα. Ο αρχηγός ήταν εκεί και τους κοίταξε με μισό μάτι. «Γιόχαν… Αργήσατε μισή ώρα» είπε και ακούστηκε όσο ενοχλημένος ήταν.

«Το ξέρω. Προσπαθούσα να θυμηθώ με ποιον ήταν παντρεμένη η Ευρυδίκη τη δεκαετία του ’90. Θα έσπαγα το κεφάλι μου αν δεν το έβρισκα» είπε ατάραχα ο Γιόχαν και προχώρησε διερευνητικά στο χώρο φορώντας ένα ζευγάρι πλαστικά γάντια.

Ο Αρχηγός του έριξε ένα οργισμένο βλέμμα, αλλά δεν είπε κουβέντα. Ο νεαρός βοηθός ακολουθούσε τον Γιόχαν σε όλο το σκοτεινό δωμάτιο. Το μοναδικό φως προερχόταν από το διάδρομο.

«Είμαι έτοιμος να σας πω τι έχουμε εδώ» είπε ο Γιόχαν.

«Το θύμα έχει τέσσερις μαχαιριές στην πλάτη. Βρέθηκε μέσα σε μια λίμνη αίματος και τα χέρια του είναι δεμένα πισθάγκωνα. Έχει μακριά μαλλιά ενώ στο πρόσωπο του ξεχωρίζει το φανταχτερό κόκκινο κραγιόν. Έχω την εντύπωση ότι το θύμα είναι γυναίκα και δεν μιλάμε για αυτοκτονία.

Κύριοι έχουμε μπροστά μας, μία δολοφονία. Μία δολοφονία γυναίκας» είπε και έκανε ένα βήμα πίσω.

«Μα επιθεωρητά, αυτό το βλέπουμε όλοι» είπε ο νεαρός βοηθός.

Ο Γιόχαν έβαλε το χέρι του στην εσωτερική τσέπη της καπαρντίνας και έβγαλε ένα σακουλάκι. Αυτό που είχε βάλει, φεύγοντας από το φαστφουντάδικο.

«Αυτά τα είδατε όλοι, ναι. Κανείς σας όμως δεν είδε τις κηλίδες αίματος δίπλα στον κάδο απέναντι από την είσοδο. Πάω στοίχημα ότι ο δράστης είναι και αυτός τραυματισμένος και το αίμα είναι δικό του»

«Μα πως τραυματίστηκε αφού το θύμα έχει δεμένα χέρια» είπε ο αρχηγός.

«Τα χέρια δέθηκαν μετά τον θάνατο. Γι’ αυτό και έχουν το χρώμα του υπόλοιπου σώματος. Αν την είχε δέσει από πριν, εκείνο το σημείο θα ήταν πιο κόκκινο. Άσε που κάτω από τα νύχια της παρατήρησα αίμα. Αυτό σημαίνει ότι προηγήθηκε πάλη».

«Έχετε δίκιο επιθεωρητά» είπε ο νεαρός βοηθός.

«Φυσικά και έχω δίκιο» είπε ο Γιόχαν και άνοιξε το σακουλάκι.

«Πατατούλα;»