Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε πού κάνει ο κοκκινο-Βασίλης την ανάγκη του, καθώς ταξιδεύει με το ιπτάμενο έλκηθρο από τη Λαπωνία ως τις εσχατιές του κόσμου.

«Χο χο χο!», κάγχασε με ανακούφιση ο χοντρο-Βασίλης, καθισμένος, με κατεβασμένα τα βρακιά, πάνω σε μια καμινάδα, κάτω από τον έναστρο ουρανό, την ίδια στιγμή που ένας καφετής πουρές προσγειωνόταν πάνω στη φωτιά, στην άλλη άκρη της καμινάδας.

Από κει που καθόταν και ανακουφιζόταν ο χοντρομπαλάς, έβλεπε απέναντι το κατάστημα μιας συστημικής τράπεζας. Μια πελώρια οθόνη τηλεόρασης μέσα στο κατάστημα, πίσω από τη βιτρίνα, έπαιζε σε λούπα την εμπνευσμένη εταιρική διαφήμιση: κάτι εικοσιπεντάχρονα ζαβά χοροπηδάγανε σαν μόλις να κατάπιαν ecstasy σε ρέιβ πάρτι. Υποτίθεται ότι βιώνουν άγριο μεθύσι αιφνίδιας ελευθερίας, που προέκυψε από μία καινοτόμο πρόταση προθεσμιακής κατάθεσης. Πολλές οι εκφάνσεις της λύτρωσης.

«Χο χο χο, καλή φάση!», ενέκρινε ο χοντρομπαλάς, παρακολουθώντας τα βλαμμένα να σεληνιάζονται από την έφοδο ελευθερίας, και ΠΡΡΡΑΑΑΟΥ, αμόλησε μια ηχηρή, που μέσα από το αντηχείο της καμινάδας ακούστηκε στο σπίτι σαν τους κεραυνούς του Δία.

Τώρα κάποιοι θα πουν ότι αυτή είναι μια φανταστική κοπρολαγνική ιστορία, που δεν αρμόζει στο πνεύμα των ημερών.

Λάθος. Είναι, αντιθέτως, μια αρκετά πιστή περιγραφή της πραγματικότητας: ένας χοντρομπαλάς – Βασίλης, Βαγγέλης, τι σημασία έχει; – μας χέζει το σπίτι, την ώρα που οι τράπεζες κάνουν ρέιβ πάρτι. Όλα τ' άλλα είναι μάρκετινγκ.

Όσο για το πνεύμα των ημερών, οφείλει, νομίζω, να είναι πνεύμα αληθείας μάλλον, παρά πνεύμα πωλήσεων.

Καλά Χριστούγεννα.