Παράδρομοι της μνήμης
Η δική μου ψυχή ήταν ακόμα γεμάτη από φαντάσματα που κάθε βράδυ έβγαιναν απ’ τα υπόγεια του μυαλού μου, κάθονταν δίπλα στη γραφομηχανή και υπαγόρευαν τις λαβωμένες ιστορίες των ηρώων μου, μέχρι την τελευταία τελεία του γραφτού.
Η δική μου ψυχή ήταν ακόμα γεμάτη από φαντάσματα που κάθε βράδυ έβγαιναν απ’ τα υπόγεια του μυαλού μου, κάθονταν δίπλα στη γραφομηχανή και υπαγόρευαν τις λαβωμένες ιστορίες των ηρώων μου, μέχρι την τελευταία τελεία του γραφτού.