Δάτον αγαθών και αγαθών αγαθίδας

Σε αρχαίας Γης τόπο μαγικό

από αρχαίες πέτρες

και χώμα τύρφης ιερό,

πλασμένο με άφθονο ύρωρ

γεννήθηκε του ύΔατος η αρχή,

ο Δάτος.

Αρχαίος οικισμός

συνειρμός αγαθός.

Σε τόπο γεμάτο κρήνες,

του Διόνυσου η υγρή,

του Φίλιππου η χρυσή,

της Ελλάδος η καρποφόρα πηγή

η εύφορη μάνα Γη.

Και κάπου εκεί

ανάμεσα στις χιονοσκέπαστες

του χρυσοβώλου Παγγαίου κορυφές γι' αγνάντι

και στους πρόποδες του αρχαίου Ορβήλου

δεμένο με πανάρχαιους μύθους και λατρείες

κάπου εκεί που εκτείνονται τα αποξηραμένα

απ' τον Μέγα Αλέξανδρο τενάγη

ξεφύτρωσε ο Δάτος,

σα στάχυ στον εύφορο κάμπο.

ΜυρωΔάτος απ' τα λουλούδια της Περσεφόνης

θάφτηκε μαζί της στο σκοτεινό βασίλειο του Πλούτωνα.

Δε μάντεψε σωστά η προφητική ψυχή

της Προμάντεως του Διόνυσου

ξέπεσε ο χρησμός της στα μάτια των πιστών

και οι Προφητεύοντες κατασπαράχθηκαν απ' τις Μαινάδες.

Πέρασαν Χριστιανοί, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Τούρκοι

μαγεμένοι από τη Σκαπτή Ύλη

και οι δοξασίες των Θάσιων, των Θρακιωτών

και όσων άλλων διεκδίκησαν τούτο τον τόπο

ζουν με τους κατοίκους του ταπεινού Δάτου στο παρόν

και κανείς δε γνωρίζει την Προιστορία της περιοχής,

τη Νεολιθική και την Πρωτοελληνική εποχή

καθώς και Δάτος ιερός και Πάνθεον

πόσο αξίζουν και από που η Ιστορία αρχίζει.